Nieuws

Thambi, een jongen van 18 jaar woont alleen met zijn moeder in 'huisje' van palmbladeren. Hij is spastisch en heeft een rolstoel nodig om zich te verplaatsen, de oude was helemaal versleten. Moeder is weduwe en werkt als schoonmaakster en heeft niet voldoende middelen om een nieuwe rolstoel te kopen... Gelukkig kon st. Sajith dat wel voor hem betalen, dankzij u en hij is superblij met zijn nieuwe rolstoel!

Zodra we weer foto's kunnen plaatsen kunt u dat zelf ook zien...op onze facebookpagina staan de foto's wel; 

https://www.facebook.com/StichtingSajithSriLanka/ 

In juni is er begonnen met de aanbouw bij een huis van een weduwe en haar zoontje van 8. Mevrouw had een piepklein huisje en een stuk fundering voor een aanbouw, omdat ze het zelf niet kan betalen heeft st. Sajith de aanbouw voor haar laten bouwen op de reeds bestaande fundamenten. 

Mevrouw voorziet in haar onderhoud door voor toeristen te koken; zij komen dan eten bij de 'locals'. Hiermee verdient ze net genoeg om van te leven. Nu hoeft ze niet meer te sparen voor de aanbouw van haar huisje....

Helaas lukt het wederom niet om de foto's bij dit stuk te plaatsen....hopelijk volgen die nog..op onze facebookpagina staan de foto's wel ; 

https://www.facebook.com/StichtingSajithSriLanka/ 

Wat een overweldigend succes was de kerstactie in 2015, je wordt er gewoon stil van als je ziet wat er gedaan wordt met het geld dat u schenkt!

We hebben dit jaar:

190 schoolpakketten met o.a. boeken, schriften en pennen voor het komende schooljaar  uitgedeeld

30 kinderen kregen een schooltas, schoenen, lunchbox en drinkflessen

30 gezinnen kregen een voedselpakket

voor € 150 euro aan voedsel voor Somebodi Home

Wat een fantastisch resultaat dankzij u! 

We liepen enorm achter met de boekhouding maar zijn weer up to date inmiddels! Alle overzichten van de afgelopen tijd zijn weer online en kunt u vinden onder het kopje 'jaarverslagen'.

Wat een geweldig jaar hebben we gehad als we naar al die giften kijken, wat fijn om te zien dat er zoveel mensen betrokken zijn bij onze stichting en zo gul schenken!

Hartelijk bedankt voor al uw giften !

Het is weer zover!

Alweer een jaar voorbij. En zoals elk jaar stuur ik weer een mail voor hulp.

In oktober ben ik samen met nog 4 reisgenoten naar Sri Lanka geweest om de contacten te onderhouden. En om te kijken wat er weer gedaan was en wat we nog zouden kunnen doen.

Dit jaar hebben we ook daadwerkelijk de handen uit de mouwen gestoken. We hebben een geholpen om een school/ tafeltjes en stoeltjes te schilderen. Dit hebben we samen met de ouders van de schoolgaande kinderen gedaan. Ze wilden dit heel graag doen maar er was geen geld voor verf. Dit hebben we gesponsord.

Verder hebben we nog een school bezocht. Voor deze school waren er plannen voor nieuwbouw maar helaas was dat nog niet gerealiseerd. Ook hebben we een instelling/ huis "Somebodi Home" bezocht waar 50 kinderen/ volwassenen wonen met een verstandelijke beperking. In de leeftijd van 7 tot 70 jaar. Ouders en familie van deze bewoners zijn niet meer betrokken bij de zorg. Deze instelling is afhankelijk van giften. Dus hadden we een voedselpakket meegenomen. Dit werd zeer gewaardeerd. Nu konden ze andere kosten zoals elektra en water betalen.

Verder hebben we kunnen zien dat hulp echt help hier. Johan (een reisgenoot) was 10 jaar geleden, meteen na de tsunami ook in Sri Lanka geweest. Hij had toen geholpen om een weeshuis op te knappen. Nu na 10 jaar hebben we dit weer opgezocht. En na een kleine zoektocht ook gevonden. Het zag er nog keurig uit en werd goed onderhouden.

Tijdens onze reis werd al duidelijk dat de eerste vragen voor schoolmaterialen al weer binnen kwamen. Deze kinderen zijn blij met hun schoolmaterialen en verlangen geen grote dingen.

Vorig jaar hebben we ongeveer 160 kinderen de schoolmaterialen gegeven. 30 kinderen hebben (school)schoenen, tas, lunch box en waterfles gekregen. En 20 gezinnen een voedselpakket. Dit willen we dit jaar weer proberen te realiseren en daarbij een voedselpakket voor Somebodi Home. Maar daarvoor hebben we hulp nodig. We kunnen niet in uw portemonnee kijken maar alle hulp is welkom.

En die hulp kan ook bestaan uit het doorsturen van deze mail. Weet dat alle donaties ook daadwerkelijk bij de mensen daar komt. Want alle kosten worden door het stichtingsbestuur gedragen.

Mocht u bij kunnen / willen dragen dan kunt u dat doen op rekeningnummer:
NL70RABO0149 4390 32 tnv Stichting Sajith

Afgelopen jaar hebben we een kunstarm geschonken meneer Wellington, 37 jaar oud. Hij verloor zijn arm door een ongeluk met een icecrusher ( machine om ijs fijn te malen). Hij werkt op de vismarkt in Negombo.

en een rolstoel aan meneer Somaratne, hij 52 jaar oud en verloor beide armen en een voet door een ongeluk met elektriciteit. Hij kreeg 2 armprotheses van australische toeristen en nu van onze stichting een rolstoel.

We hebben de peuter/kleuterschool bij Tissamaharama weer bezocht.

Vorig jaar hebben we dit schooltje ook bezocht en toen hebben we hen speeltoestellen voor het speelplein gegeven. Dit is een zeer arm gebied, er wonen veel boeren en er is vaak een lange periode droogte.

Er waren toen een aantal kinderen die door zouden stromen naar het “basis onderwijs” en die hadden schoenen, tassen, lunchboxen en waterflessen nodig. Dit hebben we hen geschonken met het kerstproject.

Er was tijdens ons bezoek sprake van dat er een nieuw schoolgebouw zou komen. De lokale politieke partijen beloofden dat. Dus was er door ons geld gereserveerd voor nieuwe tafeltjes en stoeltjes. De Friese Wouden helpt zou dat geld beschikbaar stellen. Want de school breidt zich enorm uit. Er zijn nu 28 leerlingen en ze verwachten de komende jaren op 50 kinderen te komen. Het gebouwtje is veel te klein.

Helaas is er van de belofte van de politiek niet veel gekomen. Het fundament van de school licht er. Je kunt zien hoe groot het wordt. Maar dat is het dan ook. We hebben de tekening van het nieuwe gebouw gezien en onze contact persoon zal die na laten rekenen. Maar de eerste uitkomsten zijn dat het bouwen van dit gebouw op € 10.000,- zal komen. Dit is voor ons te veel maar wie weet of er nog ergens bronnen zijn en misschien kan het in gedeeltes.

Ook dit jaar was er weer een geweldig ontvangst. We werden met bloemen kransen behangen en kregen bossen bloemen. Gelukkig groeien die hier allemaal in de natuur zodat ze er geen kosten aan hebben. Daarna werd er voor ons gezongen en gedanst en was er fruit en lokale lekkernijen en drinken voor ons. Gelukkig was er in overvloed en kregen de kinderen het na ons vertrek. We hebben gezegd dat we met het kerst project weer hoopten de schoenen e.d. te kunnen geven.

Bij ons vertrek hebben de kinderen ook een rugzakje met inhoud gekregen. De rugzakjes hadden we gekregen van het Terra college in Wolvega. De kinderen waren er erg blij mee. Zelfs de ouders wilden nog wel een rugzakje. De rugzakjes die we over hebben worden bewaard en zullen met de boekenpakketten in december worden uitgedeeld.

Hoe kan het ook anders. Als 3 vrouwen met een werkachtergrond in de zorg met elkaar in gesprek raken gaat het vast wel eens over de zorg. Hoe is dat hier geregeld en wat valt ons op hier in Sri Lanka. In al die jaren dat ik hier kom heb ik nog maar 1 keer een kind gezien met het syndroom van down. Hoe kan dat en waar zijn die mensen of komt het hier maar weinig voor.

Jaren terug was ik al eens langs een tehuis gekomen voor “gehandicapten”zoals het toen werd gezegd. Maar dat was niet geschikt voor mij om te zien het zou te erg zijn volgens mijn contact persoon. Maar nu kwam het gesprek er weer op en heb ik gevraagd of we toch langs mochten. En als we er een bezoek mochten afleggen wat konden we dan meenemen. Moesten we ons bezoek eerst aankondigen.

We konden eten meenemen en we hoefden ons niet aan te kondigen. In een supermarkt hebben we 10 kilo witte en 10 kilo rode rijst gekocht, 5 kilo dahl (linzen), 5 kilo suiker, 6 grote pakken cream crackers, 2 pakken poeder melk. En toen opzoek naar het Somebodi Home. Het lag aan de drukke weg bij Galle en met een muur omheind.

Toen we kwamen was het meteen allemaal beweging “bezoek” en ze hadden ook nog tassen in de handen. Die werden ons meteen afgenomen. In dit huis wonen 50 mensen met een verstandelijke beperking in de leeftijd van 7 tot 70 jaar. Er werken 10 begeleiders er zijn elke dag 3 aanwezig.

De ouders en familieleden van deze bewoners zijn niet meer betrokken bij de zorg. Ze waren blij met het eten want dan konden ze de rekeningen van water en elektra betalen.

We kregen een rondleiding onze armen werden er bijna uit getrokken want iedereen wilde je hand vasthouden en geknuffeld worden. Ze deden hier al iets aan dagbesteding zoals met elkaar zingen, tekenen. Ook de dagelijkse klusjes werden ze bij betrokken, de was moest van de lijn.

Dit was voor ons weer een hele ervaring en zeker ook waardevol. Ik zal proberen om jaarlijks langs te gaan en er voedsel af te geven. Want wat mogen wij waarderen en dankbaar zijn dat het in Nederland beter geregeld is.

Schilderen in Sygiriya

Meteen aan het begin van ons bezoek aan Sri Lanka moesten we aan het werk.

Het plan was om samen met de ouders de school en de meubeltjes te schilderen.  En controleren of de extra aansluitpunten van het water waren gerealiseerd.

Ze wilden graag extra kranen omdat de kinderen die kunnen gebruiken als ze na de pauze hun handen en gezicht kunnen wassen. Is wel nodig met al dat stof. (dit was inderdaad al klaar)

We zijn hier met 5 personen (Jannie, Johan, Aly, Jessica en ik)

En omdat Jessica mooi kan tekenen heeft zij een aantal dieren op een muur van de school geverfd.

Toen we om 9 uur ’s ochtends aankwamen hadden de ouders de school al leeg gehaald.

De meubeltjes stonden allemaal al buiten.

Een aantal vrouwen waren al aanwezig maar de mannen moesten eerst hun werkzaamheden op het land doen. In dit gebied zijn veel boeren.

Maar voor 10 uur waren we compleet. De mannen begonnen met de muren en de raamroosters schoon te maken en te schilderen.

Wij waren samen met de vrouwen al begonnen met het schuren van de tafeltjes en stoeltjes.

De kinderen kregen ondertussen les onder een boom.

Rond 10 uur hebben we met elkaar wat gegeten en gedronken. Dit voelde voor hen wel wat vreemd want ze wilden eerst voor ons apart serveren in de bibliotheek.

Alle tafels en stoelen zouden daarvoor weer naar binnen worden gezet.

Na wat heen en weer gepraat mochten we toch bij hen zitten.

Omdat er in overvloed was mochten ook de kinderen een sandwich en drinken  komen halen.

Dit vonden ze geweldig want dit was niet iets wat ze alle dagen kregen. ( wij hadden dit laten bezorgen vanuit het hotel omdat we niet de ouders extra kosten wilden geven)

Daarna ging iedereen weer hard aan het werk. Er werd hard gewerkt maar ondertussen was er ook tijd voor een praatje. Ervaringen werden uitgewisseld.

We hebben met elkaar geluncht.

Rond 2 uur was de school afgelopen maar de kinderen wilden niet naar huis.

We hadden voor de kinderen nog een presentje. Een rugzakje waar van alles in zat.

(boekje,pen, potlood, ed)

Rond 4 uur waren alle stoelen en tafeltjes geschilderd. De mannen waren nog met de bibliotheek bezig. Een aantal vrouwen waren al weg gegaan omdat ze moesten koken voor hun gezin. Dit is in Sri Lanka een tijdrovende bezigheid. Ze werken niet zoals de meesten van ons met pakjes.

Bij het afscheid was het wel duidelijk dat de ouders ons zeer dankbaar waren. Maar ook voor het feit dat we ons bescheiden opstelden en samen met hen werkten, aten en dronken. We hoefden geen speciale behandeling.

Ze beloofden ons, dat alles wat niet klaar was, door hen de komende dagen afgemaakt zou worden.

Ook voor ons was het een speciale dag waar we dankbaar en blij op terug kijken. De blijdschap die je bij de mensen zag. Ze hadden het best allemaal zelf kunnen schilderen maar het onderling contact was/ is zeer waardevol.

Tijdens de reis hebben we al bericht gekregen dat het klaar was en dat ze het geweldig vinden om in een netjes, voor hen gevoel, nieuw schoolgebouw konden werken.

Vanavond samen met Ymkje weer alle kasboeken bijgewerkt....u vind ze onder het kopje 'jaarverslagen' hierboven.