Nieuws
We hebben de peuter/kleuterschool bij Tissamaharama weer bezocht.
Vorig jaar hebben we dit schooltje ook bezocht en toen hebben we hen speeltoestellen voor het speelplein gegeven. Dit is een zeer arm gebied, er wonen veel boeren en er is vaak een lange periode droogte.
Er waren toen een aantal kinderen die door zouden stromen naar het “basis onderwijs” en die hadden schoenen, tassen, lunchboxen en waterflessen nodig. Dit hebben we hen geschonken met het kerstproject.
Er was tijdens ons bezoek sprake van dat er een nieuw schoolgebouw zou komen. De lokale politieke partijen beloofden dat. Dus was er door ons geld gereserveerd voor nieuwe tafeltjes en stoeltjes. De Friese Wouden helpt zou dat geld beschikbaar stellen. Want de school breidt zich enorm uit. Er zijn nu 28 leerlingen en ze verwachten de komende jaren op 50 kinderen te komen. Het gebouwtje is veel te klein.
Helaas is er van de belofte van de politiek niet veel gekomen. Het fundament van de school licht er. Je kunt zien hoe groot het wordt. Maar dat is het dan ook. We hebben de tekening van het nieuwe gebouw gezien en onze contact persoon zal die na laten rekenen. Maar de eerste uitkomsten zijn dat het bouwen van dit gebouw op € 10.000,- zal komen. Dit is voor ons te veel maar wie weet of er nog ergens bronnen zijn en misschien kan het in gedeeltes.
Ook dit jaar was er weer een geweldig ontvangst. We werden met bloemen kransen behangen en kregen bossen bloemen. Gelukkig groeien die hier allemaal in de natuur zodat ze er geen kosten aan hebben. Daarna werd er voor ons gezongen en gedanst en was er fruit en lokale lekkernijen en drinken voor ons. Gelukkig was er in overvloed en kregen de kinderen het na ons vertrek. We hebben gezegd dat we met het kerst project weer hoopten de schoenen e.d. te kunnen geven.
Bij ons vertrek hebben de kinderen ook een rugzakje met inhoud gekregen. De rugzakjes hadden we gekregen van het Terra college in Wolvega. De kinderen waren er erg blij mee. Zelfs de ouders wilden nog wel een rugzakje. De rugzakjes die we over hebben worden bewaard en zullen met de boekenpakketten in december worden uitgedeeld.
Hoe kan het ook anders. Als 3 vrouwen met een werkachtergrond in de zorg met elkaar in gesprek raken gaat het vast wel eens over de zorg. Hoe is dat hier geregeld en wat valt ons op hier in Sri Lanka. In al die jaren dat ik hier kom heb ik nog maar 1 keer een kind gezien met het syndroom van down. Hoe kan dat en waar zijn die mensen of komt het hier maar weinig voor.
Jaren terug was ik al eens langs een tehuis gekomen voor “gehandicapten”zoals het toen werd gezegd. Maar dat was niet geschikt voor mij om te zien het zou te erg zijn volgens mijn contact persoon. Maar nu kwam het gesprek er weer op en heb ik gevraagd of we toch langs mochten. En als we er een bezoek mochten afleggen wat konden we dan meenemen. Moesten we ons bezoek eerst aankondigen.
We konden eten meenemen en we hoefden ons niet aan te kondigen. In een supermarkt hebben we 10 kilo witte en 10 kilo rode rijst gekocht, 5 kilo dahl (linzen), 5 kilo suiker, 6 grote pakken cream crackers, 2 pakken poeder melk. En toen opzoek naar het Somebodi Home. Het lag aan de drukke weg bij Galle en met een muur omheind.
Toen we kwamen was het meteen allemaal beweging “bezoek” en ze hadden ook nog tassen in de handen. Die werden ons meteen afgenomen. In dit huis wonen 50 mensen met een verstandelijke beperking in de leeftijd van 7 tot 70 jaar. Er werken 10 begeleiders er zijn elke dag 3 aanwezig.
De ouders en familieleden van deze bewoners zijn niet meer betrokken bij de zorg. Ze waren blij met het eten want dan konden ze de rekeningen van water en elektra betalen.
We kregen een rondleiding onze armen werden er bijna uit getrokken want iedereen wilde je hand vasthouden en geknuffeld worden. Ze deden hier al iets aan dagbesteding zoals met elkaar zingen, tekenen. Ook de dagelijkse klusjes werden ze bij betrokken, de was moest van de lijn.
Dit was voor ons weer een hele ervaring en zeker ook waardevol. Ik zal proberen om jaarlijks langs te gaan en er voedsel af te geven. Want wat mogen wij waarderen en dankbaar zijn dat het in Nederland beter geregeld is.
Schilderen in Sygiriya
Meteen aan het begin van ons bezoek aan Sri Lanka moesten we aan het werk.
Het plan was om samen met de ouders de school en de meubeltjes te schilderen. En controleren of de extra aansluitpunten van het water waren gerealiseerd.
Ze wilden graag extra kranen omdat de kinderen die kunnen gebruiken als ze na de pauze hun handen en gezicht kunnen wassen. Is wel nodig met al dat stof. (dit was inderdaad al klaar)
We zijn hier met 5 personen (Jannie, Johan, Aly, Jessica en ik)
En omdat Jessica mooi kan tekenen heeft zij een aantal dieren op een muur van de school geverfd.
Toen we om 9 uur ’s ochtends aankwamen hadden de ouders de school al leeg gehaald.
De meubeltjes stonden allemaal al buiten.
Een aantal vrouwen waren al aanwezig maar de mannen moesten eerst hun werkzaamheden op het land doen. In dit gebied zijn veel boeren.
Maar voor 10 uur waren we compleet. De mannen begonnen met de muren en de raamroosters schoon te maken en te schilderen.
Wij waren samen met de vrouwen al begonnen met het schuren van de tafeltjes en stoeltjes.
De kinderen kregen ondertussen les onder een boom.
Rond 10 uur hebben we met elkaar wat gegeten en gedronken. Dit voelde voor hen wel wat vreemd want ze wilden eerst voor ons apart serveren in de bibliotheek.
Alle tafels en stoelen zouden daarvoor weer naar binnen worden gezet.
Na wat heen en weer gepraat mochten we toch bij hen zitten.
Omdat er in overvloed was mochten ook de kinderen een sandwich en drinken komen halen.
Dit vonden ze geweldig want dit was niet iets wat ze alle dagen kregen. ( wij hadden dit laten bezorgen vanuit het hotel omdat we niet de ouders extra kosten wilden geven)
Daarna ging iedereen weer hard aan het werk. Er werd hard gewerkt maar ondertussen was er ook tijd voor een praatje. Ervaringen werden uitgewisseld.
We hebben met elkaar geluncht.
Rond 2 uur was de school afgelopen maar de kinderen wilden niet naar huis.
We hadden voor de kinderen nog een presentje. Een rugzakje waar van alles in zat.
(boekje,pen, potlood, ed)
Rond 4 uur waren alle stoelen en tafeltjes geschilderd. De mannen waren nog met de bibliotheek bezig. Een aantal vrouwen waren al weg gegaan omdat ze moesten koken voor hun gezin. Dit is in Sri Lanka een tijdrovende bezigheid. Ze werken niet zoals de meesten van ons met pakjes.
Bij het afscheid was het wel duidelijk dat de ouders ons zeer dankbaar waren. Maar ook voor het feit dat we ons bescheiden opstelden en samen met hen werkten, aten en dronken. We hoefden geen speciale behandeling.
Ze beloofden ons, dat alles wat niet klaar was, door hen de komende dagen afgemaakt zou worden.
Ook voor ons was het een speciale dag waar we dankbaar en blij op terug kijken. De blijdschap die je bij de mensen zag. Ze hadden het best allemaal zelf kunnen schilderen maar het onderling contact was/ is zeer waardevol.
Tijdens de reis hebben we al bericht gekregen dat het klaar was en dat ze het geweldig vinden om in een netjes, voor hen gevoel, nieuw schoolgebouw konden werken.
Vanavond samen met Ymkje weer alle kasboeken bijgewerkt....u vind ze onder het kopje 'jaarverslagen' hierboven.
Dan nu een verslagje over Lal; hij doet ook regelmatig hand- en spandiensten voor de stichting en begeleid ons soms naar projecten. Hij kreeg plotseling te maken met hartklachten en moest daarvoor gedotterd worden. Een gedeelte van deze kosten had hij zelf bij elkaar gescharreld maar het hele bedrag was teveel voor hem en zijn gezin en geen geld betekend ook geen operatie.....Dus hebben we een gedeelte van de kosten voor de operatie voor onze rekening genomen en inmiddels maakt Lal het weer goed. We hopen hem weer te ontmoeten als we er in oktober weer zijn.
Met Thilini ging het de afgelopen maanden niet zo goed; ze is weer opgenomen in het ziekenhuis geweest met een maagbloeding. We hebben mee kunnen betalen aan de medicijnen die ze nodig had en hebben wat mee betaald aan de ziekenhuiskosten.
Ze is inmiddels weer thuis en lijkt wat beter te gaan met haar. We hebben wel een paar foto's gehad maar die vonden wij niet zo geschikt om hier te publiceren.
Mochten er nog veranderingen komen in haar situatie dan houden we u op de hoogte.
Omdat we druk zijn geweest heeft u hier de afgelopen tijd ook weinig nieuws kunnen lezen, daarom nu even een 'update' van de laatste 3 maanden. Om te beginnen, in december hadden we weer de jaarlijkse actie voor voedsel- en schoolpakketten die bracht, mede dankzij de Friese Wouden Helpt, zo'n 6000 euro op! Dat was een geweldig bedrag! En daarmee konden we 19 gezinnen een voedselpakket geven waarmee ze ongeveer een te week eten hadden, 139 kinderen kregen een schoolpakket, we hadden geld voor schoenen voor 25 kinderen en daar heeft Priya door te onderhandelen 30 paar schoenen van weten te maken, en voor 25 kinderen konden we tassen, luchboxen en drinkflessen aanschaffen. Verder kreeg een meisje nog bijles van dit geld. Als je dit allemaal zo op een rijtje leest is het toch fantastisch wat we mede namens u hebben kunnen doen in december!
In januari van dit jaar hebben we geld gegeven aan meneer Dayarathna die een operatie moest ondergaan aan zijn urinebuis, daar zat een ontsteking en als wij niet hadden kunnen helpen had hij 10 maanden op de wachtlijst gemoeten en met een katheter lopen. Hij had zelf al een bedrag ingezameld en gespaard maar dat was nog niet voldoende. Omdat hij voor een gezin moet zorgen hebben we het laatste bijgepast zodat hij de zorg voor het gezin weer op zich kon nemen.
In oktober 2015 hebben we meneer bezocht en ging het heel goed met hem! Hij was erg blij en dankbaar voor de hulp die hij ontving. Voorziet inmiddels weer in eigen onderhoud!
We liepen een beetje achter met de administratie maar zijn nu weer helemaal bij!
Onder het kopje 'jaarverslagen' vind u de inkomsten en uitgaven van onze stichting per maand. Zo kan u zelf zien dat het geld allemaal naar Sri Lanka gaat.
En natuurlijk danken wij u hartelijk voor al uw goede gaven!
Bij dit gezin was wat Priya de eye operated lady noemt. We hebben haar al eens geholpen met een staar operatie. Mw. is nu net geopereerd aan haar keel. Zij heeft kanker. Binnenkort hoort ze of de operatie voldoende was om te genezen. Haar willen we ook nog voordragen om voor haar en haar man en dochter een keuken te laten bouwen. De foto's kan ik nu nog niet mee sturen maar dat ziet er erg slecht uit. Ze heeft nu een voedselpakket gekregen.
Toen hebben we Anushika met haar moeder en opa opgepikt bij het station.
Voor haar waren er 3 nieuwe oplaadbare batterijen. Deze zijn gesponsord door mijn reisgenoten. Ze konden dan ook meteen zien naar wie het toe gaat en dat er geen strijkstok aan hangt.
Morgen zullen we het laatste bezoek afleggen want dat gezin was vandaag niet thuis.
Vanmorgen zijn we naar de school geweest waar we speel attributen hebben geleverd voor het school plein.
Het was een hele belevenis. Allereerst werden we binnengehaald met kransen bloemen en toen kregen we ook nog een bos bloemen.
Gelukkig kun je dat hier overal plukken anders zouden we ons ook nog schuldig voelen dat ze in hun armoede ook nog bloemen voor ons zouden kopen.
Omdat de school een klein stukje vanaf de huidige plaats straks een nieuw gebouw krijgt waren de toestellen daar alvast plaatst.
Dus gingen we in een optocht met muziek gemaakt door de kinderen naar het nieuwe terrein. Muziek instrumenten gemaakt van lege blikken en kokosnoten.
De ouders waren ook uitgenodigd voor deze opening maar velen van hen moesten werken op het land.
De kinderen hadden nog niet gespeeld op de nieuwe toestellen dus toen het sein gegeven werd dat ze mochten spelen was er geen houden aan.
Maar er moest ook nog gegeten en gedronken worden. Er was cake, fruit en woodapple jus.
Na het goede te hebben genoten hadden de kinderen zich klaar gemaakt om voor ons te zingen en dansen.
Op elke school is een medicijn kast aanwezig. Die hebben we ook nog voor hen mee genomen.
En omdat er veel ziekte is door slechte kwaliteit van het water hebben we ook nog een waterfilter meegenomen. Ze hebben dan 25 liter gefilterd water, dit is genoeg voor de hele dag voor al de kinderen.
Hiervoor word de kleding door de overheid gegeven maar de schoenen, rugzak en waterfles moet door henzelf gekocht worden.
Dit is voor hen nogal een uitgave. Misschien dat we daar met het kerst project nog wat kunnen doen.
We hadden natuurlijk voor elk kind een klein pakketje en er waren nog wat kinderen die nog niet op school zaten ook zijn hebben wat gekregen.
We vinden het mooi dat we dit kunnen doen met giften die u hebt gegeven. Hiervoor onze hartelijke dank.
Vorige paginaVolgende pagina