Reisverslagen
Dit jaar ging ik met 5 vrouwen op pad voor een rondreis door Sri Lanka, van 17 oktober - 7 november. En wat hebben we genoten van het weer, het fanatisch mooie land en de aardige bewoners. We hebben een topreis gehad.
Onder leiding van Priya en met een vaste chauffeur hebben we Sri Lanka doorkruist. Onderweg hebben we heel veel gezien en beleefd. Tempels, kerken en stupa’s, de Leeuwenrots, nationale parken, bootreisjes, massages, bezoeken aan scholen en aan het Sambohdi Home, de plaatsen Gall, Kandy, Negombo, Hikkaduwa en Colombo. Met de trein van Kandy naar Nuwara Eliya, waarvandaan een aantal van ons naar Worlds End zijn gelopen en we met z’n allen de theeplantages hebben bezocht. En natuurlijk moesten we een bezoek brengen aan het olifantenweeshuis in Pinnawala.
De bezoeken aan de scholen waren soms emotioneel te noemen. Steevast werden we opgewacht door kinderen met bosjes bloemen en er waren ook altijd veel ouders aanwezig. Deze ouders zorgden dan weer voor lekkernijen bij de thee en de warme melk die we kregen aangeboden. Iedereen was enthousiast over onze komst. We konden een aantal laptops schenken en mede door onze donatie was ook het podium klaar en werd er een dansvoorstelling op gehouden. Bij een andere school bewonderden we het nieuwe dak. De onderwijzeres van een schooltje had de gestukte wanden prachtig beschilderd. Veel kinderen konden we blij maken met kleine geschenken als een ballon, potloden, een rugtas en een knuffel. Bij één school hadden we ook leesbrillen meegenomen. De brillen passessie duurde heel lang omdat er wel 30 mensen netjes in de rij stonden voor de tafel. Je wordt er blij van als je ziet dat mensen zo gelukkig zijn met hun nieuwe leesbril.
Ook bij het Samebodhi Home waren ze blij om ons te zien. De bewoners krijgen nooit veel bezoek en al helemaal geen bezoek met voedselpakketten. We zagen dat het huis er slechter voor stond dan het jaar daarvoor. Het dak lekte zodat sommige bewoners in een meer open stuk moesten liggen. Gelukkig konden we hen vrij snel geld toezeggen voor de reparatie van het dak en voor de aanschaf van een tv. Na een paar dagen stuurden ze ons al foto’s van de nieuwe tv met een aantal bewoners ervoor. Fijn om dit gelijk te kunnen regelen.
Na 3 prachtige weken gingen we terug naar huis. Ymkje liet haar rolstoel achter. Voor deze stoel heeft Priya inmiddels al een nieuwe eigenaar gevonden. Zie de foto van een trotse nieuwe eigenaar en de andere sfeerfoto’s. Es-thuthee (is dankjewel) voor al je goede zorgen Priya en Karu (chauffeur). En jullie lezers bedank ik voor alle gulle giften. We hebben er veel voor kunnen doen. Misschien ten overvloede, deze reis heeft elke deelnemer zelf betaald. Alle donaties komen ten goede aan de projecten in Sri Lanka.
Lijkt het je ook prachtig om samen met Ymkje een reis naar Sri Lanka te maken? Neem gerust vrijblijvend contact met Ymkje op. Eind september, begin oktober wil ze graag weer op reis.
Hartelijke groeten, Foekje
Op dit moment is een klein reisgezelschap in Sri Lanka. Zo nu en dan doen we hiervan verslag. Het gezelschap bezocht o.a. een school in Sigiriya waar ze schoolspullen uitdeelden. Zoals u op de foto kunt zien, zijn de kinderen enthousiast en worden de bezoekers met bloemen begroet. Ook kunt op op de foto zien dat de muren van de school niet gestukt zijn, waardoor ze niet echt veilig zijn voor kinderen. Daarom betaalt de stichting Sajith de kosten voor het stuken van de muren. Hopelijk kunnen we u hier binnenkort het resultaat van laten zien. Mocht u willen sponsoren voor het stukwerk, een (kleine) donatie is altijd welkom. Mochten er meer giften binnenkomen, dan zouden we ook de vloeren nog kunnen laten afwerken en roosters in de raamopeningen kunnen laten plaatsen. We hopen op gulle gevers. Alvast dank!
Ons reisgezelschap had, zoals eigenlijk altijd, een grote collectie (lees)brillen naar Sri Lanka meegenomen. De mevrouw op de foto test een bril uit en is blij dat ze nu beter de krant kan lezen.
Al op de eerste dag van de trip was er een schoenenruil. Er waren vanuit Nederland sandalen meegenomen voor Priya. Maar Priya wist een meneer die deze sandalen meer nodig had dan hijzelf. De meneer op de foto loopt normaal gesproken op slippers, maar is bekend met suikerziekte. Dan is het beter om sandalen te dragen. Meneer is er wat blij mee en showt ze trots. Fijn dat Priya altijd oog heeft voor mensen die hulp nodig hebben!
Reisverslag Sri Lanka: 24 september t/m 15 oktober 2018
Deze keer vertrek ik met 5 reisgenoten naar Sri Lanka, waaronder collega Janny Oeben en haar man, mijn nichtje Anneke en een vriend en oud-collega Foekje Zuidema. Voor de goede orde, iedereen gaat op eigen kosten naar Sri Lanka. Alle geld dat de stichting Sajith krijgt, komt rechtstreeks ten goede aan de diverse projecten/personen.
Het is weer een schitterende reis waarin we veel activiteiten ondernemen en optimaal genieten van de Sri Lankaanse cultuur en natuur.
Vaste onderdelen van de reis zijn zoals altijd de bezoeken aan de projecten die we met de Stichting Sajith financieel ondersteunen.
Als eerste wordt het Somebodi Home bezocht, het huis waarin verstandelijk gehandicapte mensen wonen. De ontvangst is allerhartelijkst. Een aantal bewoners helpt met het uitladen van het voedsel en wij worden één voor één zorgvuldig geholpen bij het uitstappen uit de bus. We worden door de bewoners begeleid naar een ruimte waar een activiteit wordt gehouden. Zingen met een echte microfoon, begeleid door muziek. De bewoners genieten. Ze genieten ook zichtbaar van het bezoek dat ze nu krijgen, vast een welkome afwisseling op hun leven.
Een paar dagen later gaan we naar het schooltje voor straatkinderen, dat naast een RK kerk in Negombo is gesitueerd. De onderwijzeres krijgt een printer voor gebruik in de school en alle kinderen krijgen een rugzakje met schooletui en een paar snoepjes. De kinderen zijn vrolijk en zitten aan verschillende tafels te werken. Twee groepjes binnen en eentje buiten. Wat een verschil met Nederland. De onderwijzers worden betaald, maar de rest: schoolmateriaal, eten & drinken etc. moet van giften komen. Fijn dat de stichting Sajith hieraan een bijdrage kan leveren. Want we konden voor hen ook nog een voedselpakket meenemen.
Aan vaste contactpersoon Priya worden vandaag ook de grote aantallen tweedehandsbrillen overhandigd (ruim 100 stuks). Priya zorgt ervoor dat deze brillen terechtkomen bij een oogarts die ze weer kan hergebruiken. Tijdens 1 van onze excursies konden we nog wat leesbrillen uitdelen. De mensen geven eerst vaak aan dat ze het nog wel goed kunnen lezen. Maar als ze een bril opzetten willen ze die toch wel graag houden.
Op 9 oktober gaan we naar Polonnaruwa waar we een schooltje in aanbouw bezoeken, waar een drietal speeltoestellen bij is geplaatst. Ook hier is de ontvangst hartelijk. De kinderen staan ons op te wachten met een bosje bloemen. We gaan de toestellen officieel openen door een rood lint door te knippen en daarna krijgen we in het half afgebouwde schooltje thee en een muzikaal onthaal: een aantal kinderen zingt voor ons een liedje. Natuurlijk krijgen ook hier alle kinderen een rugzakje met inhoud. Het is fantastisch om te zien hoe de kinderen, maar ook de ouders, genieten van de speeltoestellen. Een klein meisje van 1,5 jaar oud steelt de show, als een aapje klimt ze op de trap van de glijbaan om dan juichend naar beneden te glijden. De onderwijzeres vertelt dat er nog zo’n € 200,= nodig is om de school af te bouwen. Wat zou het mooi zijn als wij met onze stichting Sajith hier een bijdrage aan zouden kunnen leveren.
Een dag later gaan we op bezoek bij een priester waar Sashiru met het huidprobleem “Ichthyosis” en zijn ouders op ons wacht. We brengen voor hem 7 flessen crème mee. Deze crème zorgt ervoor dat zijn huid zachter wordt, al zal de kwaal nooit genezen. Het is jammer dat, ondanks voorlichting aan ouders en kinderen op school, de jongen nog steeds te maken heeft met vooroordelen en pesten. Maar hij is blij met zijn voetbal en zijn ouders zijn blij met de crème en de boodschappentas vol voedsel en een baal rijst. De vader bedankt mij met een hele redevoering die de priester voor mij vertaalt. Fijn om te helpen!
Op de laatste dag voor ons vertrek komt Priya langs met Sajith, de naamgever van onze stichting. Sajith komt met zijn broer en oom. Sajith had een groeiachterstand en zijn familie was financieel niet in staat om hormoonkuren te bekostigen. Met Nederlandse steun is dit wel gelukt en Sajith is nu een 17-jarige jongen die het goed doet op school.
Priya neemt afscheid van ons en we geven hem nog de laatste spullen mee zoals zeep en andere toiletartikelen. Priya weet altijd wel arme families te vinden die hier zeer blij mee zijn. Bedankt Priya voor al je goede zorgen!
Bijna moe van alle indrukken vliegen we op 15 oktober terug naar Nederland. Het was weer een fantastische reis. De foto’s laten ook jou meegenieten.
Hallo allemaal,
Alweer een verslag van alle “charity” , zoals onze contactpersoon het noemt.
We zouden vandaag alleen maar het schoolplein en het toilet overdragen aan een school in Sigriya. Maar het nieuws ging al rond dat we er zouden zijn, dus wilde een school waar we 2 jaar terug een waterfilter hebben geschonken, dat we even langs zouden komen. Aan dit verzoek hebben we maar voldaan.
Vervolgens was er nog een school die hoorde dat er een organisatie was die soms speeltoestellen schonk aan scholen. En dat ze hiervoor Priya moesten benaderen.
Die heeft meteen verteld dat dit niet jaarlijks gebeurde. Maar zij wilden wel op de wachtlijst.
We hebben de school bezocht. In het dak zaten gaten omdat er dakpannen misten. De prijsopgaaf moeten we hier nog voor krijgen maar dat zal niet veel kosten.
Dus dat is waarschijnlijk meteen op te lossen. Dan was er ook nog een probleem met het toilet. Nou ja eigenlijk een geheel onbruikbaar toilet. De prijsopgaaf hiervan moeten we ook nog ontvangen.
We werden heel gastvrij ontvangen. We kregen bloemen en werden toegezongen.
Ook was er voor iets te eten en drinken gezorgd.
Toen moesten we school nummer 3 bezoeken. De school waar we eigenlijk voor kwamen. Hier waren de werkmannen druk bezig. Want er zou een nieuw schoolgebouw/ dorpshuis komen. Dit wordt betaald door de provinciale overheid.
In het gebouwtje zaten de kinderen en de moeders ons al op te wachten. Weer was er voor eten en drinken gezorgd en we kregen een bloemenslinger omgehangen. De kinderen zongen en dansten voor ons.
Het toilet was klaar, de speeltoestellen stonden op de juiste plaats maar er kon nog niet op gespeeld worden. De werklui waren nog druk bezig op het schoolplein. Maar ze hadden als alternatief bedacht dat het toilet geopend kon worden. Er was een lint gespannen en die mocht Marten (reisgenoot) doorknippen. Marten werkt bij Friesland Campina in bedum en zij hebben een bedrag gesponsord wat wij voor de school hebben gebruikt.
Het is mooi om te zien dat er mensen in Nederland meeleven. Zelfs mw. Smit van 88 jaar heeft gesponsord voor het schoolplein. Het is fijn dat mensen van alle leeftijden nog zo begaan zijn met ons werk.
Nadat we van een heerlijke lunch hadden genoten bij de plaatselijke bevolking gingen we weer op pad voor het volgende project.
We hadden een verzoek gekregen van een 20 jarige jongen die gehandicapt is. Hij wilde graag een fietsrolstoel zodat hij geld kon verdienen om daarmee zijn moeder te helpen in het levensonderhoud.
Die hadden we toegezegd maar tijdens de productie was er iemand anders die hem direct een rolstoel aanbood. Die heeft hij aangenomen en daarbij keurig aan Priya gemeld dat hij de stoel niet meer nodig had.
Ja en het past allemaal weer in elkaar. Priya weet dat wij niet veel middelen hebben en had een ander man toegezegd komende maand zijn verzoek bij ons neer te leggen.
Dus na overleg is de stoel nu naar de 50 jarige meneer Lakshaman gegaan. Hij kan zeer slecht lopen en dan alleen met ondersteuning. Hij is vroeger uit een boom gevallen en heeft een uitstekend bot onder zijn voet.
Hij onderhoud ook zijn moeder.
Het was fijn dat we mee mochten maken dat de rolstoel overhandigd werd. Niet dat we dankbaarheid nodig hebben maar het is geweldig om te zien hoe hij straalde. En dat deed hij echt. Het papier werd op het moment dat wij erbij stonden eraf gehaald.
Bea en ik hebben na het inchecken in het hotel nog een bezoek gebracht aan een potentieel project maar daarover in het volgende verslag.
Groet vanuit Sri Lanka
Nou het was weer een feest. Koningin Beatrix kan zich niet belangrijker voelen dan wij.We hebben 2 scholen bezocht. De eerste school die we bezochten was de school waar we vorig jaar het dak en het toilet hebben laten restaureren.Dit moesten we nog even bekijken. We werden ontvangen met bloemenkransen en boeketten.
Het waren jonge kinderen van ongeveer 3 a 4 jaar oud. Ik zet dat er maar even bij misschien verklaard dat het volgende. We moesten bukken om de bloemenkrans om te krijgen. Het kleine meisje wat mij de krans om moest hangen gooide hem bijna van een afstand en zei huhuhuh. Vreselijk eng dat grote blanke mens. En ik heb toch best al wel een kleurtje.
Ze hebben 2 liedjes voor ons gezongen terwijl wij op onze tronen (zeer rechte stoelen) voor de klas zaten. Daarna was er tijd voor thee en lekkernijen van dit land.
We hadden voor hen een gevuld schooletui en een kleurboek meegenomen.
Toen we aankwamen waren we zeer verrast dat ze een speelplein hadden. ( ze stonden op de wachtlijst) Maar wat bleek nu, de school die vorig jaar een speelplein heeft gekregen die krijgt nu van de overheid een nieuw gebouw. Priya (contactpersoon) hoorde dat er gebouwd zou worden heeft toen opdracht gegeven om de toestellen te verplaatsen naar deze school. Dit omdat tijdens de bouw de toestellen beschadigd zouden kunnen worden. Dit was een wijs besluit want we hebben nog even bij het in aanbouw zijnde gebouw gekeken en dat zou zeker gebeurd zijn. Het toilet wat er toen ook gekomen is was nog keurig in tact.
Op naar de 2de school. Ik was even vergeten hoe warm het hier was in deze omgeving en hoever ze het binnenland in zitten. Allemaal kleine zandweggetjes.
Ze hebben in dit gebied nu elektra gekregen maar dat is niet omdat het voor de bevolking zo belangrijk is maar omdat de overheid hier hotels wil bouwen. En ja een toerist kan niet zonder elektra. De school profiteert daar nu van mee.
De aanleg van elektra was dus geen probleem maar het water was wel een probleem. Het moest dieper en verder wegkomen dan verwacht, dus moest er een motor tussen. Vraag me niet hoe dat allemaal werkt maar water is er.
Toen we aankwamen stonden ze weer klaar met een bloemenslinger en werden we bij de hand genomen tussen de 2 rijen met kinderen door. In optocht naar de waterkraan. En ongelofelijk ze hadden het voor elkaar gekregen om er een lintje aan te krijgen die doorgeknipt moest worden. Er stond een pot onder, dus na het geknipte lintje moest de pot gevuld worden. (Harmke heeft het lintje geknipt)
In de klas werden er nog 2 liedjes voor ons gezongen en we kregen een heuse speech van een leerling. Met de aanhef: Dear teachers and gentlemen. (misschien kunnen we de speech inscannen en plaatsen op de site) Uit de speech bleek hun dankbaarheid.
Daarna hebben we nog even gecontroleerd of de instrumenten goed aangekomen zijn.
Ze hebben 1 trom, 5 fluiten, 1 bekken, 1 triangel, 1 dubbele trom, 1 viool gekregen. Nu kunnen ze musiceren.
Trienke, mijn nicht, heeft geld ingezameld onder haar muziek vrienden.
En nu ze toch elektra hebben, hebben we ook nog 3 ventilatoren meegenomen. Volgend jaar gaan we controleren of ze goed hangen en natuurlijk willen we dan ook een stukje muziek horen.
O ja wat betreft het betalen van de elektra rekening, de overheid betaald 75%.
Deze school heeft nu alles wat ze nodig hebben, volgend jaar zal ons laatste bezoek daar zijn.
Daarna hebben we even geluncht in een huisje in het dorp. Na de lunch nog 1 bezoek. Vorig jaar hebben we opdracht gegeven voor het maken van een waterput en een toilet bij een weduwe met 2 kinderen.
Vorig jaar was het nog een diep gat, nu zaten er stevig betonnen ringen in. En hij was diep, gelukkig want er zat nog een bodempje water in. Het heeft hier al 7 maanden niet geregend.
Ieder project heeft iemand die het voordraagt aan Priya. Diegene gaat dan ook altijd mee als we de projecten bezoeken. Zo kregen we van diegene te horen dat de school die we in 2009 een speelplein hebben gegeven ons ook hadden verwacht. Ze zaten klaar met bloemen en thee met lekkers.
Zo sneu voor de kinderen want die hadden zich helemaal voorbereid maar wij hoorden het pas toen de scholen al uit waren. En ja de volgende dag was het zaterdag (geen school)
Er zijn van 2 scholen een verzoek binnengekomen voor een kast. Hun gemaakte spulletjes en boeken kunnen niet in een kast. Dit is wel nodig omdat de spulletjes door het weer, door dieren (apen die zien elk gat om binnen te komen) worden aangetast/vernield.
We moeten dit nog even overleggen en in het budget bekijken.
Ook is er voor Nilini nog gevraagd voor pampers.
We zijn nog aan het bouwen met het huis van de lasser ( ik heb op dit moment zijn naam niet bij de hand).
En natuurlijk willen we ook weer groot uitpakken voor het kerstproject om kinderen weer de juiste materialen te geven om naar school te kunnen.
Er zijn nog veel wensen en als je alles goed bekijkt is het niet duur maar er zijn zoveel verschillende dingen te doen.
Dingen die voor ons zo gewoon zijn. We zijn blij dat we kunnen helpen en we zijn blij dat u ons steunt.
Groet Ymkje
We
hadden aangegeven dat we een school in Sygiria wilden aansluiten op water en
elektra.
Electra
schijnt niet zo'n groot probleem te zijn maar het water wel.
Het systeem
wat zou moeten werken werkt daar niet. Nu was het voor mijn vertrek uit
Nederland al duidelijk dat het allemaal niet liep zoals het zou moeten. Maar
daarvoor werd nog iemand gezocht die het probleem op zou kunnen lossen.
Nu blijkt
dat het water op dat stuk dieper zit en er meer nodig is om het aan te sluiten.
Wat hebben we het in Nederland dan makkelijk. Je draait de kraan open en er
komt water uit. Geen gedoe met hoe diep het water zit.
Ze weten nu
wat ze moeten doen en ze gaan de kosten berekenen. En daarop kunnen wij dan
weer reageren. Morgen (dinsdag) krijgen we uitslag wat de onkosten zijn. Volgende week gaan we de school bezoeken.
En we
hadden weer leesbrillen meegenomen en de eerste daarvan is al uitgedeeld.
Voor 2 jaar
heeft een mevrouw een bril van ons gekregen en nu heeft ze een sterkere nodig.
Priya
omschreef het mooi, door het geven van deze brillen geven jullie de mensen weer
een nieuw leven.
Dus het
wordt weer goed besteed.
Groetjes
Ymkje
Hier nog een stukje over de rest van het werk wat we gedaan hebben, nou ja werk. We worden overal keurig heen gereden en hoeven niet zelf mee te werken.
Het laatste verslag sloot ik af met de Bea en ik nog een bezoek hebben afgelegd. De rest van de groep is niet mee geweest want wij hadden hier verder nog niks gedaan.
Het bezoek hebben we afgelegd bij een weduwe met 2 kinderen. Wij waren hier vorig jaar ook al geweest om te kijken wat we konden doen.
Het huis was nog maar voor een derde afgebouwd en het toilet en de waterput waren in slechte staat. Dit hadden we graag af willen maken maar we waren nog met het huis van de familie Fernandos bezig. en dat konden we maar in gedeeltes doen.
Nu had dit gezin het geluk dat er vanuit Frankrijk hulp kwam. Mensen daar vandaan hebben het huis afgebouwd. Maar het toilet hebben ze niks aan gedaan en de waterput ook niet.
Nu vinden wij het grote gat van waterput gevaarlijk want er zit geen bescherming omheen en het is een gewoon diep gat. Met geen betonnen binnenrand.
Het toilet is ook in slechte staat want het dak komt langzaam naar beneden zakken en er zit geen deur in. Dat is ook iets waar wij moeite mee hebben.
Bea en ik hebben niks toegezegd, we gaan eerst de financiën bekijken.
Dit was maar een kort stukje, binnenkort komt er weer meer.
Groet vanuit Sri Lanka
Hallo allemaal,
Hier nog even de laatste update.
Er gebeuren hier mooie dingen. We zijn nu met een groepje van 5 personen en een aantal van de medereizigers heeft geld toegezegd om een aantal van de projecten te sponsoren.
Eerst gaat het om het dak van de school, hier moesten een aantal dakpannen vervangen worden voordat de regentijd begint. We hebben meegemaakt dat het hier behoorlijk kan regenen.
Bea (commissie lid) heeft toegezegd dit te betalen.
Dan het toilet van de school die was niet meer te gebruiken. Marten en Grietje ( medereisgenoten) hebben toegezegd dit te betalen.
Het is toch allemaal geweldig. Priya is meteen aan het regelen geslagen en ’s avonds waren de materialen al gekocht en de volgende dag waren ze al aan het werk.
De ouders zullen het meeste werk doen, voor sommige werkzaamheden zullen ze vakmensen inhuren.
En dan het huis van de weduwe met haar 2 kinderen. We weten dat er nog 2 bedragen aan sponsoring binnenkomen. Dus hebben we besloten om maar alvast toestemming te geven voor het bouwen van het toilet en de waterput.
Onze contactpersoon heeft het er maar druk mee gehad. Alle materialen zijn op dezelfde avond nog gekocht. Hij heeft persoonlijk de materialen uitgezocht en kortingen geregeld. Op deze manier weet hij zeker dat hij niet bedrogen wordt want het geld gaat rechtstreeks naar de winkelier en er zit geen tussenpersoon meer tussen die misschien er ook nog wat van wil hebben.
Hij heeft er zoveel voor gebeld en om alles te controleren dat we soms wel eens tegen hem zeggen dat we de telefoon aan zijn oor zullen plakken.
We hebben geen kans meer om het zien dat het klaar is maar dat komt dan volgend jaar. Wie mee wil om dat te zien nodig ik van harte uit om me volgend jaar te vergezellen. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat de reis door jullie zelf wordt betaald, dat doen wij ook.
Nu een groet van mij en de medereizigers
Volgende pagina