Reisverslagen

Daar waren we al weer met de rest van het verslag.

Na de Fernandos familie zijn we naar het huis van Tharushika gereden.

Bij dit gezin was er aan hun kleine woning een veranda/ afdak gebouwd en we hebben meubels geschonken.

De stoelen hebben we gebruikt en we konden lekker in de schaduw zitten onder het afdak.

De familie was er blij mee. Terwijl we er zaten zagen we dat de rolstoel waarin Tharushika zit niet helemaal passend is voor haar. Doordat ze langer was had ze geen steun meer achter haar hoofd. En in ongewone situaties (zoals ons bezoek) had ze weinig controle over haar nekspieren en ze zakt steeds onderuit. Kortom niet prettig om in te zitten.

We hebben gevraagd of er een mogelijkheid is om een rolstoel aan te passen aan haar, dit wordt nu uitgezocht.

Wij hadden het gevoel dat de gezondheid van haar achteruit was gegaan maar daar hebben we maar niet naar gevraagd. Ze wordt zeer liefdevol door haar ouders en haar broertje verzorgd.

Daarna zijn we naar we naar Jayasiri Miran gegaan. Hij heeft van ons een lasapparaat gekregen.

Zijn situatie is niet zo heel erg goed. ij heeft reuma (vergroeide handen) maar daarbij ook nog eens problemen dat het vlees tussen de botten van zijn hand weg gaat. Dit schijnt te gebeuren als je vaak last zonder bescherming.

Hij gebruikt nu wel handschoenen maar dat is nu te laat. De schade hersteld niet meer.

Het huis waarmee hij aan het bouwen was komt nu niet meer af. De fundamenten van het huis liggen er. Ze leven nu met 4 personen in 2 kleine kamertjes.

Hierin koken, leven en slapen ze in. Het dak is nog niet eens dicht. We willen graag iets voor hem doen maar dat zal in gedeeltes moeten. Onze stichting is te klein om grote bedragen in 1 keer te besteden.

Dit wordt dus vervolgd.

Maandag 5 september aan het eind van de middag kwam Anushika bij ons op bezoek.

Haar ouders hadden niet zulke goede berichten. de gehoorapparaatjes zijn niet voldoende om haar

gehoor terug te geven. De ouders zijn nu met haar naar Kandy geweest naar een specialist.

Ze zou implantaten kunnen krijgen en daarmee ook het gehoor. Helaas kost de operatie €11.000,-

of eigenlijk het materiaal, de operatie is gratis.

Ze kunnen van het presidentiële fonds € 2000,- krijgen. Maar dan blijft er nog een heel bedrag over.

Ouders en Priya gaan hier hun best doen om geld te krijgen hiervoor en wij gaan kijken of we ook iets voor hun kunnen betekenen. Misschien zijn er fondsen die hiervoor geld beschikbaar stellen. Als er iemand is die hier meer over weet laat het ons dan weten.

Want ook nu geldt, onze stichting is te klein om deze bedragen zomaar te betalen.

Binnenkort meer,

groeten vanuit Sri Lanka

Afgelopen week vertrokken Bea en Ymkje richting Sri Lanka, met nog een aantal andere reisgenoten, en nu is er al een eerste reisverslag:

Hallo allemaal,

We zijn hier nog maar kort maar we hebben al heel wat projecten afgehandeld. Priya (contactpersoon en gids) vond dat veel dingen wel op 1 middag konden omdat er ook nog vakantie gehouden moest worden.

We zijn hier op zaterdagmorgen 3 september om 03.00 uur aangekomen. De ochtend hebben we rustig aan gedaan en ’s middags om 3 uur werden we door Priya gehaald.

Hij heeft epilepsie en had meerdere aanvallen per dag. Hiervoor krijgt hij nu medicatie, dit is voor de ouders niet te betalen. We hadden in Nederland al besloten om voor de eerste 2 maanden medicatie te gegeven en dan hier weer te bekijken of er andere mogelijkheden zijn.

Nu blijkt het een vorm van epilepsie te zijn wat hij kan overgroeien. Hij zal de medicatie nog 2 a 3 jaar moeten gebruiken. Eind deze maand moeten ze weer voor controle naar het ziekenhuis en dan zal er meer bekend zijn. Ze gaan de mogelijkheid onderzoeken of er goedkopere medicijnen zijn. En ze gaan onderzoeken of er andere fondsen zijn die dit kunnen betalen. Wij gaan de medicatie betalen tot het einde van het jaar want dan kunnen ze alles rustig uitzoeken.

Helaas gaat hij niet naar school omdat de directeur niet de verantwoordelijkheid wil hebben. Hij is bang dat hij van de trap zal vallen als hij een aanval krijgt want het is een 3 etages tellende school.

Daarna zijn we naar het huis van Lal Fernandos gereden. Dit huis is met sponsoring van “ De Friese Wouden helpt” afgebouwd. De ramen zijn geplaatst en er is een toilet gebouwd. Vorig jaar hoorden we dat er geen toilet was en dat ze daarvoor naar de buren moesten.

Terwijl we daar stonden zagen we de kinderen op blote voeten lopen en herinnerden we ons dat er 2 jaar geleden voor de kinderen nieuwe schoenen en sokken waren gekocht. Nou die pasten nu echt niet meer. Ik (Ymkje) en Margreet (reisgenoot) hadden allebei geld mee gekregen als gift en hiervoor hebben we nu schoenen en sokken gekocht. En natuurlijk heeft Priya gehandeld en kon hij voor dezelfde prijs ook nog 2 overhemden voor de zoon van Lal kopen. Het is onvoorstelbaar voor € 58,- heeft hij 4 paar schoenen, 8 paar sokken en 2 overhemden gekocht.

We hebben veel spullen meegekregen uit Nederland. Veel mensen hebben pennen, potloden, gummetjes e.d. geschonken. hiervoor hartelijk dank.

Alle gevers hartelijk dank, het wordt allemaal goed besteed. De eerste tasjes hebben we uitgegeven. Het is gewoon geweldig om die stralende gezichten van de kinderen te zien.

Groeten uit Sri Lanka.

Hallo allemaal,
Daar was ik al even weer.
Toen we gisterenmiddag in het hotel terug kwamen dachten we dat we niet eerder weer dan om een uur of 6 in actie hoefden te komen. Maar om een uur of 3 hadden we telefoon.
Of we naar de lobby van het hotel wilden gaan en een kind wilden bekijken. Er mochten geen vragen worden gesteld want de mensen spraken geen engels en Priya had alle details.
Toen we het kind bekeken zagen we dat het een hazelip had ( de dure naam weet ik niet te spellen) maar de lip was niet zo erg alleen het hele gehemelte was weg.
Dit kind heeft daarbij ook nog een gaatje in het hart. Dat konden we opmaken uit de papieren die ze bij zich had.
Het verhaal dat we later hoorden was dat het nog 2 jaar speciale voeding nodig heeft want het kan pas met 3 jaar geopereerd worden.
Dit kost ongeveer 80 euro per maand. De vader heeft een dubbele baan en moeder probeert ook nog wat bij te verdienen door huizen schoon te maken maar dat is moeilijk niemand kan voor haar kind zorgen.
Daarna zijn we naar Thilini gegaan en hebben haar computer bekeken. Ze was er erg blij mee en heeft ons laten zien wat ze er mee kon. Alleen was ze wat verdrietig want haar papegaai was weggevlogen en die had ze zelf leren praten.
Priya zou een nieuwe voor haar kopen.
We hebben ook nog een voedselpakket afgegeven. Het is een groot pakket waar 4 personen ongeveer 2 week van kunnen eten. De vrouw begint me te herkennen.
Vanmorgen zijn we eerst naar de Dutch village geweest. Bea was daar nog nooit geweest. Dit is een project voor dakloze ouderen opgezet door een nederlander.
Daarna kwam Anushika (ik hoop dat ik het goed schrijf) haar ouders waren erg blij. Want met de gekochte gehoorapparaatjes kan ze een beetje horen. Ze moet ze elke dag 3 uur in en elke maand moet ze naar het ziekenhuis voor controle.
Ze zien vooruitgang in het gehoor. Eigenlijk zou ze implantaten moeten hebben maar de moeder vindt het eng om haar kind een operatie te laten ondergaan.
En dat is begrijpelijk want het is een prachtig kind daar laat je niet zomaar alles mee doen.
Nou we gaan zo lunchen (klinkt duur in nederland ga ik een broodje eten) en dan worden we om 3 uur opgehaald om het huis te bekijken wat in aanbouw is.
morgen gaan we nog naar een kokosnootfabriek. Hier maken ze van die kokosnoot blokjes die je kunt gebruiken voor het kweken van planten. Of ik dit maar in nederland wil promoten. Ik krijg materiaal mee dus wie iemand weet (een kwekerij of zo) die dit wil importeren dan hoor ik dat graag. Ik ga graag mee terug naar Sri Lanka om de contacten te leggen.
Nou de groeten eerst maar weer en tot de volgende mail ik hoop dat het dan op mijn eigen computer is want dan kunnen de foto's mee,
Bea en Ymkje

Hallo allemaal,

Daar ben ik al even weer.

Na de lunch van gistermiddag werden we rond 3 uur gehaald om het huisje van de familie Lal te bekijken.

Dit was een hele ervaring.

Het huis was nu half afgebouwd en staat stijf tegen het oude huisje. Dit is gedaan omdat de fundamenten er al lagen.

Nu wil het geval dat het water vanaf het ene huis op de andere hut loopt. Met als gevolg dat het huisje wat al rottend was nog sneller vergaat. En dat het op de elektriciteitsmeter komt. Levensgevaarlijk. we zijn er echt van geschrokken.

Het huisje waar ze nu nog in wonen zou in Nederland onbewoonbaar zijn verklaart. De gaten zitten erin.

Mw. heeft astma. Van hun 4 kinderen wonen er 2 in een internaat, wat voor hen wordt betaald en ze komen alleen in de vakanties thuis.

Bij navraag bleek dat ze niet eens een toilet hadden, ze gebruiken het toilet van de buren. Je moet je voorstellen dat 1 van de kinderen 's nachts naar het toilet moet dan moeten ze eerst een wandeling maken.

We hebben een gift gekregen van 500,- euro (euro teken staat niet op de computer). Hiermee gaan we eerst de vloer storten en de voor en achterdeur plaatsen en de elektriciteit omzetten. Dan kunnen ze hun oude huis afbreken en hier een (tijdelijke) keuken van maken.

Zitten ze in ieder geval droog en veilig ( elektriciteit).

Gisteravond hebben we de hele avond zitten rekenen en bespreken wat nu het belangrijkste is en wat als eerste moet gebeuren.

Alle dingen waar we nu mee bezig zijn, zijn schrijnend en de mensen hebben hulp nodig.

Nu wil het geval dat ik iemand mee heb met een groot hart, Bea. Zij heeft ons voor 3 maanden voeding voor het jongentje met de hazenlip toegezegd. Geweldig!!!! Priya heeft 's avonds meteen nog geregeld dat er eten voor een maand is gekocht en dat wordt vandaag overhandig. Zo nu en dan val ik stil van de donaties die er voor de stichting worden gegeven en dat terwijl ik weet dat de mensen die geven echt niet rijk zijn.

Ik zal er alles voor doen om ervoor te zorgen dat het bij de mensen terecht komt. Bij ons wordt er niet zoals er bij de grote organisaties wordt gezegd 7% gebruikt voor onkosten. Die worden door de mensen die achter de stichting staan zelf gedragen.

Gelukkig hebben we hier een contactpersoon die net zo gedreven is als wij.

Ik wil degenen die een donatie hebben gedaan hartelijk danken en vragen of ze voor onze stichting reclame willen maken.

Hallo allemaal,

Vandaag hebben we de man bezocht die een rolstoel met een dakje heeft gekregen. Hij was blij met zijn fiets maar ja de roest begon ook al te komen. Maar wat wil je de brandende zon op het zoute zeewater. Hij is door zijn handicap zelf niet in staat om de rolstoel schoon te houden. We hebben Priya gevraagd om uit te vinden wat het kost om de rolstoel elk half jaar na te kijken. We hebben nu 500 roepees gegeven om hem schoon te laten maken en Priya controleert of dit ook daadwerkelijk is gedaan. Daarna zijn we naar het kleine meisje in de rolstoel gegaan. Zij waren inmiddels verhuisd. Het huis van eerdere foto's was een tijdelijk huis omdat ze met een andere woning bezig waren. Terwijl we foto's maakten maakte het meisje een geluid alsof ze lachte. Ze had duidelijk plezier. Ze gaan elke week met haar naar het ziekenhuis en doen oefeningen met haar. Het was schrijnend om te zien de ene kant van de weg stonden allemaal stenen huisjes en zij wonen in een klein houten huisje in aanbouw met alleen een bed erin. We denken dat ze misschien wel met z'n vijven in het bed moeten slapen. Priya vond dit zelfs verschrikkelijk. We laten nu uitzoeken wat het kost om 4 stoelen een tafel en een kast te kopen en daarbij nog een deur voor het toilet. Er is een "toilet" maar die is buiten dus als je erop staat dan kan iedereen je zien. De verwachtingen zijn dat het rond de 200 euro kost. We kijken nog naar meerdere optie's. Wat de rolstoel betreft moeten we nog even overleg hebben want Bea en ik vonden dat het meisje wat te laag in de stoel zat. Foto's volgen later. Priya had nu ander bezigheden en haalt ons vanavond weer op om bij Thilini te kijken en om een voedselpakket uit te reiken. Het was goed om weer even aan het "werk" te zijn. Er is ook al weer gesproken over het kerstproject. Mensen hier in Sri Lanka spreken er al over wat er misschien met kerst weer gaat gebeuren aan boekenpakketten. En of hun kinderen weer het geluk hebben om de benodigde boeken en schriften te krijgen zodat ze weer een jaar naar school kunnen. Want het is niet zoals bij ons dat het met de schriften niet zo precies komt. Het moeten schriften zijn met dat aantal bladzijden en die afmeting. Nou dit was al weer een heel verhaal de foto's volgen ik wil die eigenlijk niet in het internet cafe op de computer zetten.

Eerst maar weer de groetjes Bea en Ymkje